Zowel droge als vochtige warme lucht leidt niet tot een slechtere herhaalde sprintprestatie in vergelijking met herhaalde sprints in een koelere omgeving. Dit blijkt uit Engels onderzoek uitgevoerd door Hayes en collega’s.

Hitte
De combinatie van hitte en sport zorgt er vaak voor dat de gemoederen hoog oplopen. Zo is er nu de ophef over de warmte tijdens de tenniswedstrijden op de Australian Open. Een recordaantal spelers heeft al opgegeven en er vallen zelfs mensen flauw door de warmte. Hayes en collega’s vroegen zich af wat hitte en luchtvochtigheid met de sportprestatie doen. Daarom hebben zij onderzocht wat het effect van warme droge en warme vochtige lucht is op een herhaalde sprintprestatie.    

Sprintprestatie
Elf jonge gezonde recreatieve sporters (22 jaar) hebben driemaal een herhaalde sprinttest op een ergometerfiets uitgevoerd. Deze test duurde in totaal 40 minuten en bestond uit 20 sprints waarbij de duur van de sprints en pauzes wisselden. Eenmaal is de test uitgevoerd bij een temperatuur van 21 ºC en 48% luchtvochtigheid, eenmaal bij 34 ºC en 78% luchtvochtigheid en eenmaal bij 40 ºC en 33% luchtvochtigheid. Bij de laatste twee tests was de “heat stress” gelijk. Dit betekent dat de combinatie van luchtvochtigheid en temperatuur tot dezelfde hittebelasting leidt. Het piekvermogen, de hartfrequentie en lichaamstemperatuur zijn onder andere gemeten.

De warmte en luchtvochtigheid bleken niet van invloed op het geleverde piekvermogen en het verval in vermogen. Het piekvermogen tijdens de eerste 15 sprints was bij de 3 sprinttests gemiddeld zo’n 1100 W. Bij de laatste 5 sprints was dit gemiddeld ongeveer 1000 W. De kerntemperatuur verschilde alleen bij de laatste 5 sprints. Tijdens deze 5 laatste sprints was de kerntemperatuur ongeveer een halve graad hoger in de warme condities in vergelijking met de koelere conditie. Tussen de 2 warme condities zat geen verschil in kerntemperatuur. De kerntemperatuur bleef bij alle condities onder de 39 ºC. De huidtemperatuur bleef constant tijdens de sprints maar was structureel ongeveer 5 ºC graden hoger in de warme condities (36 vs. 31 ºC). De gemiddelde hartfrequentie was gedurende de hele sprinttest in de warme condities 15 tot 20 slagen hoger.

Conclusie
Uit de studie van Hayes blijkt dat een hoge “heat stress” niet van invloed is op een herhaalde sprintprestatie. Het lichaam is in dit geval in staat zichzelf genoeg te koelen. Daarvoor is wel een grotere hoeveelheid bloed in de huid nodig, waardoor het bloedaanbod aan de spier daalt. Om deze daling te compenseren stijgt de hartfrequentie. Dit betekent ook dat je langdurig intensief inspannen in de warmte, zoals bij de Australian Open op dit moment, wel ten koste zal gaan van de prestatie. Als de “heat stress” gelijk is lijkt het niet uit te maken hoe deze tot stand komt: een hoge luchtvochtigheid met een relatief lagere temperatuur of omgekeerd. Coaches hoeven dus niet te vrezen dat de prestatie tijdens een kortdurende inspanning zal verslechteren in een vochtige en/of warme omgeving.

T.H. (Herman) IJzerman

Bron: Topsporttopics.nl